به گزارش آیندگان؛ ایلان ماسک به تازگی پرده از طرح بعدی خود برداشت؛ «انتقال هوش مصنوعی به اعماق فضا.»
اما چرا؟ پاسخ او ساده و در عین حال هولناک است: «زمین، این "ذره غبار" نحیف، برای جاهطلبیهای بیپایان ما و فرزند دیجیتالمان، یعنی هوش مصنوعی، کوچک و شکننده است.»
ماسک استدلال میکند که برای رسیدن به تمدن نوع دوم در مقیاس کارداشف (مقیاسی برای سنجش پیشرفت تکنولوژیک تمدنها بر اساس مصرف انرژی)، باید از منبع اصلی قدرت منظومه شمسی، یعنی خورشید، بهره برد.
اما یک مشکل مرگبار وجود دارد: "شما فقط میتوانید مقدار ناچیزی از آن را به زمین بتابانید وگرنه زمین را ذوب خواهید کرد." راهحل او چیست؟ به جای آوردن انرژی به زمین، محاسبات را به منبع انرژی ببریم. این یعنی ساختن ماهوارههای غولپیکر مجهز به هوش مصنوعی که مستقیماً از نور خورشید تغذیه میکنند؛ جایی که انرژی یک میلیارد برابر بیشتر از زمین در دسترس است.
این طرح، در سطح بسیار پیشرفته است،اکنون با یک کلید زمینی در آستانه واقعیت قرار گرفته است: فضاپیمای استارشیپ. ماسک با اطمینان میگوید هزینه هر تن بار به مدار را به کمتر از هزینه یک پرواز هوایی کاهش خواهد داد. این یعنی مرزهای اقتصادی برای ساختن یک تمدن فضایی در حال فروریختن است.
اما این چشمانداز، پرسشهایی بحثبرانگیز را به میان میآورد؛ آیا این طرح، راهی برای نجات بشریت از محدودیتهای سیارهای و تضمین بقای آن است، یا آغازی بر یک انحصار قدرت در مقیاسی کیهانی که در آن، سرنوشت انسان روی زمین، به دست حاکمان AI مستقر در فضا رقم خواهد خورد؟